-
1 sprowokować
глаг.• вызывать• провоцировать• спровоцировать* * *sprowokowa|ć\sprowokowaćny сов. спровоцировать;\sprowokować do czegoś спровоцировать на что-л.;dać się \sprowokować поддаться на провокацию
* * *sprowokowany сов.спровоци́роватьsprowokować do czegoś — спровоци́ровать на что́-л.
dać się sprowokować — подда́ться на провока́цию
-
2 herausfordern
heraus|fordernI. vtjdn zum Zweikampf/Duell \herausfordern wyzwać kogoś na pojedynek2) ( provozieren)jdn zu etw \herausfordern sprowokować kogoś do czegośII. vizu etw \herausfordern sprowokować do czegoś -
3 provoke
[prə'vəuk]vtto provoke sb to do/into doing sth — prowokować (sprowokować perf) kogoś do zrobienia czegoś
* * *[prə'vəuk]1) (to make angry or irritated: Are you trying to provoke me?) sprowokować2) (to cause: His words provoked laughter.) wywołać3) (to cause (a person etc) to react in an angry way: He was provoked into hitting her.) prowokować•- provocative
- provocatively -
4 sprowok|ować
pf vt to provoke [osobę, reakcję, dyskusję]- sprowokować kogoś do zrobienia czegoś to goad sb into doing sth- nie daj się sprowokować don’t let yourself be provoked ⇒ prowokowaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > sprowok|ować
-
5 prowok|ować
impf vt 1. (wyzywać) to provoke- prowokować kogoś do czegoś to provoke sb to sth [kłótni, awantury, strajków]2. (powodować reakcję) to provoke, to stir up [niepokoje społeczne]- kontrowersyjny film prowokował do dyskusji the controversial film stirred up a discussion ⇒ sprowokowaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > prowok|ować
См. также в других словарях:
próba — ż IV, CMs. próbabie; lm D. prób 1. «badanie mające na celu sprawdzenie jakości, sprawności działania czegoś, np. wytrzymałości materiału; także sprawdzenie prawidłowości działania jakiegoś urządzenia» Próba maszyny, mostu. Próba głosu. Próba siły … Słownik języka polskiego
słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… … Słownik języka polskiego
wystawić — dk VIa, wystawićwię, wystawićwisz, wystawićstaw, wystawićwił, wystawićwiony wystawiać ndk I, wystawićam, wystawićasz, wystawićają, wystawićaj, wystawićał, wystawićany 1. «wyjąć, wynieść coś skądś stawiając na zewnątrz» Wystawić butelki na mleko… … Słownik języka polskiego
duch — 1. Człowiek małego ducha «człowiek tchórzliwy, przesadnie ostrożny»: Przyznaję się – człowiek małego ducha – iż dałem się sprowokować do dyskusji (...) B. Maj, Kronika. 2. Człowiek wielkiego ducha «człowiek odważny, szlachetny»: Stańczyk to… … Słownik frazeologiczny
godzina — 1. Czarna godzina a) «okres największych trudności, nieszczęść, kłopotów, zwłaszcza materialnych»: Wpłacam pieniądze do banku, odkładam na czarną godzinę. Viva 18/2000. b) «ostatnie chwile, dni przed śmiercią własną lub kogoś bliskiego»: (...)… … Słownik frazeologiczny
podpuścić — dk VIa, podpuścićpuszczę, podpuścićcisz, podpuścićpuść, podpuścićcił, podpuścićpuszczony podpuszczać ndk I, podpuścićam, podpuścićasz, podpuścićają, podpuścićaj, podpuścićał, podpuścićany 1. «pozwolić podejść, podjechać, zbliżyć się do czegoś, do … Słownik języka polskiego
